استخراج طلا یکی از فعالیت‌های معدنی مهم در ایران بوده است که در طول تاریخ به عنوان یکی از منابع اقتصادی مهم شناخته شده است. تاریخچه استخراج طلا در ایران به قدمت‌های بسیار دوری بازمی‌گردد و از ...

استخراج طلا یکی از فعالیت‌های معدنی مهم در ایران بوده است که در طول تاریخ به عنوان یکی از منابع اقتصادی مهم شناخته شده است. تاریخچه استخراج طلا در ایران به قدمت‌های بسیار دوری بازمی‌گردد و از دوران‌های قدیمی تا به امروز ادامه داشته است.

دوران‌های قدیمی و پیش از اسلام:

به طبق اطلاعات تاریخی و باستان‌شناسی، استخراج طلا در ایران از دوران‌های قدیمی آغاز شده است. در زمانهای پیش از اسلام، معادن طلا در مناطقی چون زرند (استان کرمان) و سوزان (استان فارس) فعالیت داشته‌اند. از جمله معروف‌ترین معدن طلا در این دوره معدن زرند می‌باشد که به معدن کرمان معروف است.

دوران‌های قدیمی و پیش از اسلام در تاریخچه استخراج طلا در ایران دوره‌هایی بسیار مهم و تاثیرگذار بوده‌اند. در این دوره‌ها، استخراج طلا از معادن طلا به عنوان یک منبع اقتصادی مهم و همچنین بهره‌برداری از دانش‌های معدنی و فنی مورد توجه قرار گرفته است. به بررسی کوتاهی از این دوره‌ها می‌پردازیم:

دوران پیش‌تاریخ:

در دوران‌های پیش‌تاریخی، انسان‌ها برای استخراج طلا از روش‌های ساده‌تری استفاده می‌کردند. استفاده از آب‌های جاری برای شستن ماسه‌ها و جداسازی ذرات طلا به‌عنوان یک روش ابتدایی استخراج طلا ذکر می‌شود. این روش به نام"شستن طلا شناخته می‌شود و هنوز هم در برخی مناطق کشور به‌عنوان یکی از روش‌های سنتی استخراج طلا استفاده می‌شود.

دوران پیش‌تاریخ به دوره‌ای از تاریخ انسان اشاره دارد که از پدیدآمدن انسان تا آغاز نوشتار در جوامع بشری می‌پیوندد. در این دوره، انسان‌ها هنوز نظام نوشتاری نداشته‌اند و اطلاعات به صورت شفاهی یا تجربی منتقل می‌شدند. از نظر زمانی، دوران پیش‌تاریخ تا آغاز نوشتار در جوامع به دو قسمت پالئولیتیک (Old Stone Age) و مزرعه‌کاری (Neolithic) تقسیم می‌شود.

دوران پالئولیتیک (Old Stone Age):

این دوره با پدیدآمدن انسان‌های اولیه آغاز می‌شود و تا حدود 10 هزار سال پیش ادامه دارد. در این دوره، انسان‌ها هنوز توانایی کشاورزی و پرورش دام را نداشته‌اند و به صورت انبوه‌گردان‌هایی که از شکار و جمع‌آوری میوه‌ها و گیاهان زندگی می‌کردند، ارتباط برقرار می‌کردند. به عنوان مثال، از جمله آثار این دوران می‌توان به ابزارهای سنگی و استفاده از آنها برای شکار و پوست‌پوشان اشاره کرد.

 

دوران پالئولیتیک یا عصر سنگ باستانی قدیم، دوره‌ای از تاریخ پیش‌تاریخی است که از زمان ظهور انسان‌های نخستین تا حدود 10 هزار سال پیش ادامه داشته است. این دوره به دو زیربخش مهم تقسیم می‌شود: پالئولیتیک پایین و پالئولیتیک بالا. در این دوره، انسان‌ها در تلاش بودند تا برای زندگی و بقاء از منابع طبیعی استفاده کنند. به محضر نمونه‌هایی از وسائل ابزاری ساده‌تر از ابزارهای سنگی در آن زمان که توسط انسان‌ها برای شکار و تأمین غذا ساخته شده بود، به ذهن می‌آید.

وسایل ابزاری:

در این دوره، انسان‌ها ابزارهای ساده سنگی برای تامین نیازهای خود استفاده می‌کردند. این ابزارها شامل تخته‌های سنگی برنده، تیغه‌های سنگی تیز، چاقوها و نیز سلاح‌هایی برای شکار مانند نیزه‌ها و کلک‌ها بودند. انسان‌ها برای تهیه این ابزارها از سنگ‌هایی مانند فلینت و آهن‌ربا استفاده می‌کردند.

شکار و جمع‌آوری:

شکار برای انسان‌ها در این دوره یکی از مهمترین منابع غذایی بود. آنها با استفاده از ابزارهای ساده‌ای که خود ساخته بودند، به شکار حیوانات بزرگ و کوچک می‌پرداختند. همچنین، جمع‌آوری میوه‌ها، گیاهان و گیاهان خوراکی نیز برای تأمین غذا مهم بود.

زندگی گروهی:

انسان‌های این دوره به صورت گروه‌های کوچک و بندرت تعدادی زندگی می‌کردند. این اجتماعات به طور اساسی به شکل منابع طبیعی و شکار و جمع‌آوری بستگی داشتند و زندگی کوچک و نیازمندی داشتند.

در دوران پالئولیتیک یا عصر سنگ باستانی قدیم، انسان‌ها به طور عمده به شکل گروه‌های کوچک زندگی می‌کردند. زندگی گروهی در این دوره اهمیت زیادی داشته و نقش مهمی در بقا و تکامل انسان‌ها ایفا کرده است. در ادامه به برخی جوانب مهم زندگی گروهی در دوران پالئولیتیک پرداخته می‌شود:

1. تامین غذا:

انسان‌های دوران پالئولیتیک از طریق شکار و جمع‌آوری میوه‌ها، گیاهان و محصولات خوراکی دیگر غذای خود را تأمین می‌کردند. زندگی گروهی در این دوره به اشتراک گذاری منابع غذایی و تجارب شکاری و جمع‌آوری میوه‌ها منجر می‌شد.

2. ایمنی:

تهاجم حیوانات خطرناک و تهدیدهای طبیعی مانند باران‌های شدید و تغییرات آب و هوایی می‌توانست تهدید‌های جدی برای انسان‌ها در این دوره باشد. زندگی گروهی و ایجاد ارتباطات بین افراد موجب افزایش ایمنی و مقاومت در برابر این تهدیدها می‌شد.

3. تقسیم کار:

در زندگی گروهی، افراد می‌توانستند وظایف مختلف را میان خود تقسیم کنند. برخی ممکن بودند به شکار و تامین منابع غذایی بپردازند، در حالی که دیگران می‌توانستند به جمع‌آوری مواد خوراکی، ساخت ابزارها و حفاظت از اجتماع خود بپردازند.

4. تبادل اطلاعات:

زندگی گروهی موجب تبادل اطلاعات و تجارب میان افراد می‌شد. مثلاً افراد می‌توانستند تجربیات شکار موفق یا راه‌های موثرتر جمع‌آوری میوه‌ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

5. تشکیل ارتباطات اجتماعی:

زندگی گروهی موجب ایجاد ارتباطات اجتماعی بین افراد می‌شد. این ارتباطات می‌توانستند تعاملات اجتماعی، تبادل احساسات و ایجاد اواصر اجتماعی را تقویت کنند.

6. حفاظت از خود و تعامل با محیط:

در مقابل تهدیدات و خطرات محیطی و حیاتی، انسان‌ها با تشکیل گروه‌های کوچکتر می‌توانستند بهترین راه‌حل‌ها را برای حفاظت از خودشان و تعامل با محیط پیدا کنند.

در کل، زندگی گروهی در دوران پالئولیتیک نه‌تنها به افزایش ایمنی و تامین غذا کمک می‌کرد، بلکه ارتباطات اجتماعی و تقسیم کار موجب پیشرفت و بقای انسان‌ها در محیط طبیعی سخت و چالشی این دوره می‌شد.

مسائل مذهبی و فرهنگی:

با توجه به اطلاعات محدودی که در دسترس داریم، انسان‌های این دوره ممکن است اعتقادات مذهبی و فرهنگی ساده‌ای داشته‌باشند. آنها ممکن است باورهایی در مورد نیروهای طبیعی و برخورده با محیط اطراف خود داشته‌باشند.

دوران پالئولیتیک یک دوره بسیار مهم در تاریخ تکامل انسان و تجربه‌های اولیه‌ای از برخورد با محیط زیست و تأمین نیازهای زندگی است.

دوران مزرعه‌کاری (Neolithic):

این دوره حدود 10 هزار سال پیش آغاز شده و تا حدود 5-6 هزار سال پیش ادامه داشته است. در این دوره، انسان‌ها به تدریج شروع به کشاورزی و تولید محصولات کشاورزی شدند. کشاورزی و دامپروری باعث شکل‌گیری جوامع ثابت و تمدن‌سازی شد. استفاده از ابزارهای سنگی، سفالی و چوبی به تدریج افزایش یافت و این دوره ابتدایی نوشتار را تجربه نمی‌کند.

در مورد استخراج طلا در دوران پیش‌تاریخ، باید گفت که انسان‌های اولیه به شکل سنگ‌ها و ابزارهای ساده از آن برای جمع‌آوری نمودن ذرات طلا از ماسه‌های رودخانه‌ها و زیرکانه‌ها استفاده می‌کردند. از جمله ابزارهایی که در این دوره برای جمع‌آوری طلا مورد استفاده قرار می‌گرفتند، سنگ‌های اندازه‌گیری شده بودند که به عنوان وسیله‌ای برای جداسازی ذرات طلا از سایر مواد استفاده می‌شدند.

دوران هخامنشیان:

دوران هخامنشیان نیز اهمیت بزرگی در استخراج طلا داشت. از معادن طلا در مناطق مختلف ایران بهره‌برداری می‌شد و این معادن به عنوان یکی از منابع درآمدی برای امپراتوری هخامنشی شناخته می‌شدند. استخراج طلا در این دوره با استفاده از تکنیک‌های بهبود یافته انجام می‌شد.

دوران هخامنشیان یا امپراتوری هخامنشی، دوره‌ای از تاریخ ایران و جهان باستان است که از حدود 550 پیش از میلاد تا 330 پیش از میلاد به مدت تقریباً 220 سال ادامه داشت. این دوره به نام امپراتوری هخامنشی به دلیل پیشوند خاندان حاکم آن، یعنی خاندان هخامنش، شناخته می‌شود. این امپراتوری به وسیع‌ترین تراکم خود در زمان حکومت داریوش بزرگ رسید و قسمت‌های مختلفی از قفار ایران، خاورمیانه و آسیای مرکزی را شامل می‌شد.

ویژگی‌های دوران هخامنشیان:

1. تأسیس امپراتوری: در دوران هخامنشی، امپراتوری‌ای بزرگ با مرکزیت پایتخت سوزاپول ایجاد شد. ساختار سیاسی-اداری این امپراتوری به شکل پادشاهی مطلق بود و پادشاه به عنوان پرستوپادیشا (پادشاه پرستو) شناخته می‌شد.

2. سیاست‌های مرکزگرایی: هخامنشیان به سیاست‌های مرکزگرایی و یکپارچگی تمامی نواحی تحت سلطنت خود توجه می‌کردند. آنها به تصمیم‌گیری محلی در استان‌ها اجازه می‌دادند اما تحت نظارت مرکزی قرار داشتند.

3. مدیریت معادن: هخامنشیان به مدیریت و بهره‌برداری از منابع معدنی، به ویژه طلا، توجه ویژه‌ای داشتند. طلا به عنوان یک منبع اقتصادی مهم برای آنها بوده و از معدن‌های مهمی مانند معدن زرند در استان کرمان استخراج می‌شد.

4. ایجاد زبان و نوشتار رسمی: هخامنشیان برای ارتباط و مدیریت بهتر از نوشتار خاصی به نام "کوئنیفرم" استفاده می‌کردند که در سنگ‌نگاره‌ها و تخته‌سنگ‌ها حک می‌شد. این نوشتار به تدریج تبدیل به یک زبان رسمی و دولتی شد.

5. ساختار‌های معماری بزرگ: هخامنشیان در ساختارهای معماری خود از سبکی به نام آپادانا استفاده می‌کردند که سیاه‌سنگ‌های بزرگ را در کنار هم قرار می‌دادند. معروف‌ترین سازه از این دوره، تخت جمشید است که به عنوان نماد اقتدار هخامنشیان محسوب می‌شود.

6. توسعه تجارت و ارتباطات: امپراتوری هخامنشی توانسته ارتباطات تجاری و فرهنگی خوبی با مناطق مختلف جهان ایجاد کند. این امپراتوری مسیرهای تجاری مهمی را ایجاد و توسعه داده است.

دوران هخامنشیان به عنوان یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخ ایران به شمار می‌آید و به ویژه با حکومت داریوش بزرگ به اوج قدرت و توسعه رسید.

دوران آخمنیدیان:

در دوران آخمنیدیان نیز استخراج طلا ادامه داشت و این دوره به عنوان یکی از دوره‌های مهم در تاریخچه استخراج طلا در ایران محسوب می‌شود. معدن طلا در زرند که در استان کرمان قرار دارد، از معادن مهم این دوره به‌شمار می‌آید و به تدریج به معدن زرند مشهور شد.

دوران آخمنیدیان، دوره‌ای از تاریخ باستان ایران است که از حدود 559 تا 330 پیش از میلاد ادامه داشته است. در این دوره، دودمان آخمنیدی که توسط کوروش بزرگ تأسیس شد، امپراتوری آخمنی را تشکیل داد و این امپراتوری به یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین امپراتوری‌های باستانی تبدیل شد.

ویژگی‌های دوران آخمنیدیان:

1. تشکیل امپراتوری آخمنی:

کوروش بزرگ در سال 559 پیش از میلاد امپراتوری آخمنی را با تأسیس دودمان آخمنیدی تأسیس کرد. او با تسلط بر مناطق مختلف و ترکیب اقوام مختلف، امپراتوری باستانی آخمنی را شکل داد.

2. حکومت دموکراتیک و اداره موسوی:

یکی از ویژگی‌های جالب دوران آخمنی، حکومت دموکراتیک و اداره موسوی بود. کوروش بزرگ به همواره به حفظ حقوق و آزادی‌های شهروندان خود توجه داشت و تلاش می‌کرد از تبعیض‌ها جلوگیری کند.

3. تحمل اندیشه‌های مذهبی:

آخمنیان از تحمل اندیشه‌های مذهبی مختلف بهره می‌بردند و به مردم اجازه می‌دادند دین خود را آزادانه انتخاب کنند. کوروش بزرگ حتی محرمانه‌های مذهبی برخی از مردم را حفظ می‌کرد.

4. مدیریت امور ملت‌های زیرمجموعه:

در امپراتوری آخمنی، مدیریت امور مختلف ملت‌ها و قومیت‌های زیرمجموعه به طور موثر انجام می‌شد و تلاش برای یکپارچه‌سازی و توحید امپراتوری به صورت هماهنگ و با احترام به تفاوت‌ها انجام می‌شد.

5. ساختارهای معماری مهم:

در دوران آخمنیدی، برخی از ساختمان‌های معروف نظیر تخت جمشید و پاسارگاد ایجاد شدند. این ساختمان‌ها به عنوان نمادهای قدرت و اقتدار امپراتوری شناخته می‌شوند.

6. حمله به یونان:

در دوران آخمنی، داریوش بزرگ به جنگ‌هایی با یونانیان پرداخت. این نبرد‌ها شهرت وی را افزایش داد و او را به عنوان یکی از بزرگترین حکمرانان باستان معرفی کرد.

7. توسعه تجارت و اقتصاد:

آخمنیان تجارت را توسعه داده و با ایجاد مسیرهای تجاری، رشد اقتصادی را تشویق کردند. آنها با انجام تجارت با ممالک دوردست، ارتباطات فرهنگی و تجاری را تقویت کردند.

8. زبان و نوشتار:

آخمنیان از زبان اختصاصی خود برای مکاتبات و ارتباطات رسمی استفاده می‌کردند که به عنوان نوشتار پهلوی شناخته می‌شود.

دوران آخمنیدیان به عنوان یک دوره بسیار مهم در تاریخ ایران و جهان باستانی به شمار می‌آید. این دوره با تمرکز بر توسعه مدیریت، حقوق شهروندی، اندیشه‌های مذهبی و تقویت اقتصاد به عنوان یک نمونه مثبت از حکومت و سیاست است.

دوران ساسانیان:

دوران ساسانیان نیز شاهد استفاده گسترده از معادن طلا بود. در این دوره توسعه تجارت و تبادلات با سایر مناطق باعث افزایش نیاز به طلا و جواهرات شده بود و استخراج طلا نیز به توجه ویژه‌ای دست یافت.

دوران ساسانیان، یکی از مهمترین دوره‌های تاریخ ایران و جهان باستان است که از سال 224 تا 651 میلادی به مدت حدود 427 سال ادامه داشت. این دوره با برپایی دودمان ساسانی توسط اردشیر بابگان به جای دودمان پارتیان شروع شد و با فتح مادین به دست اسلامیان در جنگ نهاوند پایان یافت.

ویژگی‌های دوران ساسانیان:

1. توسعه و یکپارچه‌سازی امپراتوری:

ساسانیان با ایجاد ساختارهای اداری و اقتصادی مؤثر، به یکپارچه‌سازی امپراتوری پرداختند. آنها اقالیم مختلف را تحت یک حکومت متحد ترکیب کردند و تا حد زیادی با مشکلات ناشی از تنوع فرهنگی و قومی مواجه شدند.

2. معماری و شهرسازی:

در دوران ساسانی، ساختمان‌های بزرگ و مهمی مانند تخت جمشید و تخت سلیمان ایجاد شدند. این ساختمان‌ها به عنوان نمادهای قدرت و اقتدار ساسانیان در معماری و تمدن باستانی شناخته می‌شوند.

3. سیاست‌های مذهبی و فرهنگی:

ساسانیان معتقد به دین زرتشتی بودند و تلاش می‌کردند تا دین زرتشتی را به عنوان دین رسمی ترویج دهند. در این دوران، به تبعیض در برابر دیگر ادیان نیز پرداخته می‌شد و دین‌پرستی به عنوان جزء مهمی از امور دولتی به شمار می‌رفت.

4. جنگ‌ها و تلاش برای توسعه امپراتوری:

ساسانیان در طول تاریخ خود با امپراتوری‌های همسایه مانند روم بازی‌های جنگی متعددی داشتند. این جنگ‌ها به منظور توسعه مرزها و افزایش اقتدار بودند.

5. تجارت و اقتصاد:

ساسانیان تجارت را توسعه دادند و در مسیرهای تجاری مهمی قرار گرفتند که از اروپا تا آسیا می‌گشت. اقتصاد آنها بر اساس کشاورزی، دامپروری و تولید صنایع دستی مانند نساجی و سفال‌سازی بود.

6. مذاهب مذهبی و فرهنگی:

در دوران ساسانی، جریان‌های مذهبی مختلفی وجود داشته است، از جمله زرتشتیان، مسیحیت، یهودیت و منابع نوشتاری از این دوره به تفصیل به این جریان‌ها پرداخته‌اند.

7. نوشتار و زبان:

ساسانیان از زبان پهلوی به عنوان زبان رسمی استفاده می‌کردند که در تئاترها و نوشتارهای رسمی از آن استفاده می‌شد.

8. طراحی سکه‌ها و هنرهای تصویری:

سکه‌های ساسانی به عنوان یکی از پیچیده‌ترین و زیباترین سکه‌های باستانی شناخته می‌شوند. همچنین، تصاویر دیواری و تزیینات هنری نیز به وفور در این دوره وجود دارند.

 

دوران ساسانیان نقطه‌ای مهم در تاریخ ایران و جهان باستان به شمار می‌آید که تأثیرات و ارث فرهنگی و تمدنی زیادی بر جوامع بعدی داشته است.

دوران‌های قدیمی و پیش از اسلام در تاریخچه استخراج طلا در ایران نقش مهمی داشته‌اند. استخراج طلا در این دوره‌ها به تدریج با استفاده از تکنیک‌های بهبود یافته و با توجه به نیازهای اقتصادی و فرهنگی جامعه انجام می‌شد. این دوره‌ها اساسی برای توسعه صنعت معدنی و تاریخچه اقتصادی ایران به‌شمار می‌آیند.

دوران اسلامی:

پس از ظهور اسلام و فتح ایران توسط اعراب، استخراج طلا به شکل گسترده‌تری انجام شد. معدن طلا در سمنان نیز از دیگر معادن مهم این دوره بوده است. در دوران امپراتوری سلجوقیان، استخراج طلا ادامه یافت و به تدریج تکنیک‌های جدیدی در معدن‌کاری مورد استفاده قرار گرفت.

دوران اسلامی یا تاریخ اسلامی، دوره‌ای از تاریخ شروع‌شده از زمان پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله (صلى‌الله‌عليه‌وآله)، حدود سال 610 میلادی تا به امروز است. این دوره شامل چندین صد سال از تاریخ و فرهنگ جهان اسلامی، از جمله تأسیس، گسترش، و تحولات مختلف در جوامع اسلامی می‌شود.

ویژگی‌های دوران اسلامی:

1. تأسیس اسلام و پیامبر اسلام:

دوره اسلامی با ظهور پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله (صلى‌الله‌عليه‌وآله)، در سال 610 میلادی در مکه آغاز شد. پیامبر اسلام اصول دین اسلام را اعلام کرده و قرآن، کتاب مقدس اسلام، به او نازل شده است.

2. تشکیل جوامع اسلامی:

پس از هجرت پیامبر اسلام از مکه به مدینه در سال 622 میلادی (عملیات هجرت)، جوامع اسلامی تشکیل شدند. این جوامع بر پایه اصول اسلامی و دستورات قرآن و سنت پیامبر شکل می‌گرفتند.

3. انتشار اسلام و توسعه امپراتوری‌های اسلامی:

بعد از وفات پیامبر اسلام در سال 632 میلادی، دین اسلام به سرعت در مناطق مختلف گسترش یافت. تشکیل امپراتوری‌های اسلامی مختلف به وسیلهٔ پیروان پیامبر و خلفای راشدین و بعد از آن خلفای اموی و عباسی به این گسترش کمک کرد.

4. توسعه علم و فرهنگ اسلامی:

دوران اسلامی شاهد توسعه و رشد بسیاری در زمینه‌های علم، فلسفه، ریاضیات، پزشکی، ادبیات و هنر بود. علمای اسلامی نقش مهمی در تحولات این دوره داشتند و آثار زیادی را تألیف کردند.

5. تشکیل امپراتوری‌های اسلامی:

امپراتوری‌های اسلامی در دوران اسلامی شکل گرفتند که به تدریج مناطق وسیعی از اروپا تا آسیا و آفریقا را تحت تأثیر خود قرار دادند. امپراتوری‌هایی مانند خلافت عباسی، امپراتوری عثمانی و امپراتوری مغول در این دوره تشکیل شدند.

6. تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی:

در دوران اسلامی، تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گسترده‌ای رخ داد. از جمله این تحولات می‌توان به تأثیر اسلام بر نظام حکومت و قانون‌گذاری، توسعه نظام آموزشی و پژوهشی، تبادلات تجاری و فرهنگی، و شکل‌گیری جوامع مذهبی اشاره کرد.

7. مذاهب اسلامی:

در این دوره، مذاهب مختلف اسلامی شکل گرفتند، از جمله شیعه و سنی. این مذاهب با توجه به تفسیر‌های مختلف اصول دینی و فقهی در میان جوامع مختلف شکل گرفتند.

8. تأثیر اسلام بر فرهنگ و هنر:

اسلام تأثیر بزرگی بر فرهنگ و هنر دارد. این تأثیر از معماری مساجد و بناهای اسلامی گرفته تا ادبیات، شعر، نقاشی و موسیقی بوده است.

9. انتشار اسلام به سراسر جهان:

اسلام به تدریج به سایر نقاط جهان گسترش یافت و دست‌آوردهای انسانی را به تمدن‌های مختلف ارائه داد.

دوران اسلامی به عنوان یکی از مهمترین دوره‌های تاریخی جهان با تأثیرات فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی گسترده‌ای روی جوامع و تمدن‌ها داشته است و اسلام به عنوان یکی از بزرگترین دین‌ها و تمدن‌های انسانی تاریخ را شکل داده است.

دوران صفویه:

دوران صفویه نیز اهمیت بزرگی در استخراج طلا داشته است. شاه عباس اول و دوم در این دوره تلاش‌های زیادی برای بهبود تکنولوژی استخراج طلا انجام داده‌اند و معادن مهمی چون معدن تکاب و زرند را به بهره‌برداری رسانده‌اند.

 

دوران قاجاریه:

در این دوره نیز استخراج طلا ادامه یافت و تکنولوژی‌های جدیدتری در معدن‌کاری به‌کار گرفته شد. معدن زرشوران در استان کرمان نیز از معادن مهم این دوره به‌شمار می‌آید.

دوران معاصر:

در قرن بیستم و بخصوص پس از انقلاب اسلامی، توجه به صنعت معدنی و استخراج طلا افزایش یافت. بهبود تکنولوژی‌های استخراج و فرآوری باعث افزایش بهره‌وری از معادن طلا شده است. معادن طلا در مناطق مختلف ایران، از جمله معدن گل‌گهر در استان مرکزی و معدن زرشوران در استان کرمان، همچنان به بهره‌برداری ادامه می‌دهند.

نتیجه‌گیری:

استخراج طلا در ایران دارای تاریخچه‌ای بسیار دیرینه و گوناگون است که از دوران‌های قدیمی تا به امروز ادامه داشته است. توجه به بهبود تکنولوژی‌ها و فرآوری مواد معدنی، افزایش بهره‌وری و ارتقاء صنعت معدنی کشور را در زمینه استخراج طلا تسهیل کرده است.