در این مقاله به نکاتی ضروری برای انتخاب بهترین حلقه ازدواج و نحوه انتخاب حلقه مناسب برای عروسی و هرآنچه که باید در مورد حلقه ازدواج بدانیم
نکاتی ضروری برای انتخاب بهترین حلقه ازدواج
اگر شما و شریک زندگیتان به ازدواج در آینده نزدیک می شوید، به احتمال زیاد زمان زیادی را صرف توجه به حلقه های نامزدی مختلف کرده اید.
حلقه ازدواج تاریخچه بسیار طولانی دارد. بیشتر مرسوم است که حلقه ازدواج را در دست چپ خود می‌اندازند؛ اما در برخی از کشورها در دست راست می‌اندازند. این حلقه در هر دستی که باشد، نمادی از تعهد بین زوجین شناخته می‌شود. بعضی از کشورها عقیده دارند که حلقه ازدواج نشان دهنده عشق دو نفر به یکدیگر است و اهمیتی ندارد که در کدام دست انداخته می‌شود. در مراسم عقد و عروسی عروس و داماد حلقه را به صورت نمادی بر دست یکدیگر می‌اندازند.
تاریخچه حلقه ازدواج
رواج استفاده از حلقه ازدواج در بین خانواده‌های یهودی آغاز شد. انتخاب عروس در بین یهودیان به عهده بزرگترهای فامیل بود و از بین خود یهودیان صورت می‌گرفت. یهودیان به خانواده عروس هدایایی از جمله حلقه که بخشی از جهیزیه یا شیربهای عروس به شمار می آمده را می‌دادند.
طبق نظریه ای دیگر حلقه ازدواج از مصر باستان و مربوط به 4800 سال پیش است. مصریان باستان نزدیک به 5 هزار سال قبل، در جشن ازدواج خود به یکدیگر حلقه می‌دادند. قبل از رواج سکه، مصریان باستان، سکه ای با یک سوراخ که در مرکز و مانند یک حلقه بود را در انگشتان قرار می‌دادند. جالب است بدانید در زمان مصریان باستان فقط زنان حلقه ازدواج در دست می‌کردند.
نظریه‌ای دیگری وجود دارد که عقیده دارد: انسان های اولیه ریسمانی از علف، نی یا چرم را می‌بافتند، بر دست و پای نامزد خود می‌بستند تا فرار نکنند و زمانی که مطمئن شدند دختر مورد نظرشان با آن می‌ماند ریسمان پاها را باز می‌کردند و فقط ریسمان دور دست‌ها را باقی می‌گذاشتند و پس از کسب اطمینان به تعهد و ماندگاری نامزد خود ریسمان را به دور انگشت او می‌بستند.
حلقه ازدواج در ایران از زمان هخامنشیان رواج پیدا کرد. طبق تحقیقات تاریخی همسر پادشاه ایلام در همه مراسمات تشریفاتی که در قصر برگزار می‌شد، حلقه ازدواج به دست می‌کرده است. خانواده، زن و زندگی زناشویی در زمان ایران باستان امری مقدس بود، ارزش بالایی داشت و برای هر یک از این موارد احترام بسیار زیادی قائل بودند. از آن زمان تا کنون حلقه ازدواج نشانه ای از وفاداری و تعهد زوجین به یکدیگر است.
تاریخچه استفاده رایج حلقه ازدواج در بین مردان از زمان جنگ جهانی دوم آغاز شد. مردان در زمان جنگ مدت زیادی را از همسران خود دور بودند. برای اینکه در این مدت به یاد همسران خود باشند و یادگاری از آنها را در طول مدت جنگ همراه خود داشته باشند، شروع به استفاده حلقه ازدواج کردند و بین مردان حلقه ازدواج رایج شد و به عنوان نمادی برای تعهد و وفاداری شناخته شد. تا قبل از جنگ جهانی دوم یعنی در حدود قرن 20 بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می‌کردند؛ زیرا در آن روزها زنان جزیی از املاک و دارایی های همسر به حساب می‌آمدند. زمانی که زنی حلقه ای در دست داشت نشان دهنده این موضوع بود که شوهر دارد تا مردان دیگر متوجه ازدواج آنها بشوند و سمت زنانی که حلقه را به دست دارند نیایند همچنین حلقه نشانه وفاداری زن به شوهر خود بود.
جنس حلقه ازدواج در طول تاریخ تغییرات زیادی کرده است. جنس حلقه ازدواج در ابتدا از آهن و برنج و مس بود. که نمادی برای تعهد و دوام پیوند زناشویی شناخته می‌شد و حلقه را برای خانواده عروس می‌فرستادند.
در یونان باستان یک حلقه نقره برای زنان ویک حلقه طلا برای مردان وجود داشت. این تفاوت جنس به دلیل برتری موقعیت و جایگاه بالاتر مردان در خانواده بود.
ایتالیایی ها در قرن های 15 و 16 حلقه های ازدواج نقره با مینای سیاه داشتند که در مراسم عروسی به عروس هدیه می‌دادند.
در قرون وسطی اروپاییان از حلقه های ازدواج الماس در مراسمشان استفاده می‌کردند و دلیل استفاده از الماس قدرت درونش بود که آن را حافظ پیمان ازدواج می‌دانستند.
دهقانان ایرلندی باید حلقه ای از جنس طلا را استفاده می‌کردند تا ازدواج بین آنها مشروع شناخته می‌شد.
در ایسلند حلقه کم تر در مراسم ازدواجشان و بین زوجین ضروری به نظر می‌رسید. هدایای نامزدی و ازدواج به صورت نقدی به زوجین اهدا می‌شد. حلقه هایی که در این کشور وجود داشت حلقه انگشت نام داشت و جنس آنها از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره بود و گاهی آنقدر پهن بود که دست از آن نمی‌توانست، عبور کند؛ اما در انگلستان وجود حلقه ازدواج در کلیسا امر بسیار ضرروی به حساب می‌آمد و میمدو باید در مراسم ازدواج بین زوجین رد و بدل می‌شد.
چرا حلقه ازدواج در دست چپ انداخته می‌شود؟
هر نوع حلقه ای که انتخاب می‌کنید، همیشه چیزی ثابت در مورد آن وجود خواهد داشت و این قرار گرفتن حلقه روی انگشتی در دست چپ است.
بیشتر افراد از این سنت دیرینه آگاه‌اند و اکثریت زیادی به حیات آن ادامه می‌دهند؛ اما چیزی که خیلی‌ها نمی‌دانند این است که دلیلی تاریخی وجود دارد که چرا ما حلقه های نامزدی خود را روی آن انگشت خاص در دست چپ خود می‌اندازیم. فرهنگ‌هایی هم وجود دارند که به طور سنتی حلقه نامزدی خود را در دست راست خود می‌اندازند.
دست چپ
پوشیدن حلقه‌های عروسی بر روی انگشت چپ به دوران روم باستان برمی‌گردد.
در آن زمان، رومیان معتقد بودند که یک سیاهرگ مستقیماً از انگشت چهارم دست چپ به سمت قلب می‌رود.
این رگ به نام ((ونا آموریس)) بود که به ((رگ عشق)) ترجمه می‌شود؛ زیرا معتقدیم قلب مرکز احساسات ما است.
اگر انگشتر در سمت چپ انداخته شود، افراد به عنوان یک زوج شناخته می‌شود و عشق بین آنها ابدی باقی می‌ماند. حتی پس از اینکه علم وجود این رگ اتصال منحصر به فرد را رد کرد، این روند آنقدر محبوب شد که به یک سنت هزاران ساله تبدیل شد. و در بین مردم به عنوان یک فرهنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دست راست
بسیاری از فرهنگ ها به طور سنتی حلقه های زناشویی خود را در دست راست می‌اندازند. کشورهایی مانند روسیه ، آلمان ، نروژ و هند نمونه هایی از آن هستند.
دلیل اینکه حلقه را در دست راست می‌اندازند، این است که اکثریت جمعیت جهان، راست دست بوده است و صلیب مسیحی به دست راست گرفته می‌شود، چپ به عنوان ضد مسیحی شناخته می شود؛ بنابراین حلقه‌های دست راست افزایش یافته است.
برخی از کشورها، مانند کلمبیا و برزیل، حلقه‌های خود را بر روی دست راست می‌بندند و پس از اتمام عهد، آن را به سمت چپ منتقل می‌کنند، هلند و آلمان همین کار را انجام می‌دهند؛ اما در جهت مخالف.
اخیراً گذاشتن حلقه نامزدی در انگشت راست به نشانه مدرنیته و تعریف نکردن سنت تبدیل شده است.
نحوه انتخاب حلقه مناسب برای عروسی